Milczenie- wydawać by się mogło najprostsza czynność na świecie. A mimo wszystko dla tak wielu ludzi nieosiągalna. Zastanawia mnie dlaczego większości przychodzi ona z trudem, dlaczego niektórzy mają niezahamowaną potrzebę wyrzucania z siebie potoku słów nawet wtedy (albo zwłaszcza wtedy) gdy nie mają do powiedzenia nic mądrego. Gdzieś w podświadomości czai się widmo tzw. krępującej ciszy. Krępująca? Bo jeśli nikt nic nie mówi, to świadczy to o nas, że jesteśmy nudni, nie mamy nic do powiedzenia, nie mamy opinii na różne tematy? Myślę, że ludzie nie doceniają umiejętności, w które wyposażyła nas ewolucja, w szczególności dwóch: myślenia i mówienia. Traktujemy je automatycznie do tego stopnia, że zapominamy że powinno się myśleć w ogóle i myśleć nad tym, co się mówi. Jak to kiedyś powiedział Mark Twain : ‘Lepiej jest milczeć i sprawiać wrażenie głupiego niż mówić i rozwiać wszelkie wątpliwości.’ Każdy z nas powinien sobie to wziąć do serca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz